گیرنده های استروژن و پروژسترون در سرطان سینه در ۱۴۰ نمونه سرطان سینه

آن دسته از سرطان های پستان که دارای گیرنده های استروئیدی می باشند و به درمانهای هورمونی پاسخ می دهند، پیش آگهی بهتری نسبت به سرطان های بدون گیرنده های استروئیدی دارند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین گیرنده های استروژن و پروژسترون از یک طرف و سن بیماران، نوع و درجه بدخیمی سرطان از طرف دیگر بر روی نمونه های 140 بیمار مبتلا به سرطان پستان که بین سال های 1376 تا 1378 به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه نموده اند، با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی روی بلوک پارافین انجام شد. فراوانی موارد مثبت گیرنده های استروژن و پروژسترون در افراد زیر 50 سال (95 نفر) و بالای 50 سال (45 نفر) به ترتیب 46% و 41% و 48% و 44% بود. کارسینوم لوبولار بیشترین میزان مثبت شدن گیرنده ها (7/66%) و کارسینوم مدولاری کمترین میزان مثبت شدن (4/21%) را بروز داد. فراوانی گیرنده های استروئیدی با افزایش درجات تمایز کارسینوم داکتال (114 بیمار) روند نزولی از خود نشان می داد. در هر صورت روش ایمنوهیستوشیمی به عنوان روش قابل اعتمادی برای بررسی وضعیت گیرنده های استروئیدی جهت براورد پیش آگهی و تصمیم گیری در مورد هورمون درمانی سرطان سینه در بیماران ایرانی می تواند کاربرد بسزایی داشته باشد.